Menyesal Kawin


Saya dapat cerita dari Mom Zarini, guru bidang studi Bahasa Inggris. Beliau berkisah tentang tetanggannya yang punya anak bujang. Anak bujang itu kebetulan sudah tinggi umurnya. Dengan kata lain, telah pantaslah untuk menuju atau merasakan bahtera rumah tangga. Tapi, lantaran sang bujang belum juga punya keinginan, jadilah ia hampir menjadi bujang lapuk.

Singkat cerita, dalam perjalanan waktu, sang bujang akhirnya menemukan jodohnya. Ia pun bersedia menikah sehingga baralek gadang pun diusung keluarga besarnya.
Lepas dari pesta pernikahannya, seminggu setelah itu, tanpa diduga sang mantan bujang ini pulang ke rumah orang tuanya. Ia datang sembari menagis tersedu-sedu. Sang ibu pun heran melihat tingkah laku anak kesayangannya itu. Sang ibu pun bertanya-tanya. Apa pasal sang penganten baru menangis-nangis di hadapannya.
  
Berikut petikan dialognya:
Anak      :hu...hu....hmm... amak......oh amak....(kata sang anak terisak-isak di pangkuan ibunya)
Amak    :ha.... manga ang  manangih.....(sang ibu heran)
Anak      :hu...hu...hmm......hmmm......amak... oh amak....
Amak    : yo manga yuang. kan lah sanang ang tu lah den kawinan mah? Manga manangih juo lai?
Anak      : amak.......amak.....ruponyo lamak kawin tu mak......menyasa kini, manga ndak dari dulu mak......
Amak    : ho alah itu masalahnyo ruponyo. Tu lah waang. Dari dulu lah den keceaan.